FRANKENSTEIN “แฟรงเกนสไตน์กับตำนานผีดิบคืนชีพ”, Mary Shelly (Chapter 13)

SUKSAN CHAIRAKSA NO.5681114011

ENGLISH MAJOR ’01, FACULTY OF EDUCATION.

NSTRU

Chapter 13

ตอนที่ 13

เรื่องราวของ วิคเตอร์ แฟรงเกนสไตน์ 9

          ก่อนแต่งงานเพื่อนของพวกเราจำนวนมากได้เข้าสู่งานเลี้ยงที่บ้านของเรา เมื่อเริ่มงานเลี้ยง อลิซาเบธและผมก็บอกลาและไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ด้วยกัน พวกเราท่องเที่ยวครั้งแรกด้วยเรือ และวางแผนที่จะค้างคืนในโรงแรมที่อยู่อีกด้านหนึ่งของทะเลสาบ ภูเขาและทะเลสาบนั้นสงบเงียบและสวยงาม และในที่สุดอลิซาเบธกับผมก็อยู่ด้วยกัน ในช่วงแร  และอีกหลายเดือน และจนสิ้นสุดลง ผมเพลิดเพลินกับความสุข

                ในเย็นหนึ่งได้มีลมพัด และต่อมาก็มีพายุลูกใหญ่เกิดขึ้นเหนือพวกเรา ทุกๆ เสียงทำให้ผมตกใจกลัว ผมจึงหยิบปืนออกมาจากเสื้อคลุมของผม ผมหาสัตว์ประหลากทุกซอกทุกมุม ในตอนนั้นผมตระหนักได้ว่ามันน่ากลัวแค่ไหนที่จะต้องต่อสู้เพื่ออลิซาเบธ ผมบอกให้เธอไปนอนและตัดสินใจที่จะตามหาสัตว์ประหลาด ผมวางแผนจะไปอยู่กับเธอเมื่อผมแน่ใจว่าเขาไม่ได้อยู่ในโรงแรมหรือแถวๆ นี้

                อลิซาเบธไปนอน และผมตามหาเขาทุกซอกทุกมุมของโรงแรม ทุกทางเข้าประตูและบันไดมืดๆ   ผมหาเขาไม่เจอและเริ่มเชื่อว่าเขาไม่ได้ตามพวกเรามาที่โรงแรม แต่ในตอนนั้นเอง ผมได้ยินเสียงกรีดร้องหวาดกลัวเสียงดัง

                มาจากห้องของผม

                ต่อมา ผมได้เข้าใจว่าสายเกินไป สัตว์ประหลาดนั่นได้ทำตามสัญญาที่จะอยู่กับพวกเราในคืนแต่งงาน  แต่เขาไม่ได้วางแผนที่จะฆ่าผม

                เสียงกรีดร้องเกิดขึ้นอีกครั้ง และผมวิ่งไปที่ห้องของเรา ทำไมไม่เป็นผมที่ต้องตายที่นั่นและในตอนนั้น?

                บนเตียง อลิซาเบธนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง ผมกอดเธอ...  และมองรอยนิ้วมือของฆาตกรบนคอของเธอ

                คนอื่นๆ ในโรงแรมได้ยินเสียงกรีดร้องจึงเข้ามาในห้องของเรา ผมให้คนหนึ่งในนั้นโทรหาตำรวจ ผู้คนเหล่านั้นปล่อยให้ผมเศร้าอยู่คนเดียว ผมกอดเธอไว้ และในขณะที่กอดผมเห็นสัตว์ประหลาดกำลังมองมาที่ผมผ่านทางหน้าต่างของห้อง บนหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มอันชั่วร้าย ผมหยิบปืนออกมาจากเสื้อคลุมของผมและยิงปืนไปที่เขา ผมพลาด และเขาก็หนีไปจากหน้าต่างและกระโดดไปลงไปในทะเลสาบ เราตามหาเขาที่ริมทะเลสาบแต่ก็หาไม่พบ ผมกลับไปที่ห้องและนอนลงบนเตียงถัดจากภรรยาของผม

                ในตอนนั้นเองผมได้มีความคิดที่น่ากลัวว่า บางทีในตอนนี้พ่อของผมอาจจะกำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาด และเออร์เนสก็ถูกฆ่าตายด้วยเท้าของสัตว์ประหลาดนั่น

                ผมออกจากโรงแรมและกลับไปที่เมืองเจนีวาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ผมสามารถ  พ่อของผมและเออร์เนสยังปลอดภัยอยู่ แต่ข่าวของอลิซาเบธทำให้พ่อของผมเสียใจราวกับจะตาย พ่อของผมรักอลิซาเบธมาก เขาป่วยและต่อมาไม่กี่วัน

เขาก็ตายในอ้อมแขนของผม สัตว์ประหลาดปีศาจนั่นทำให้ผมไม่มีความสุข และทำให้ชายชราอันเป็นที่รักผู้ที่ไม่เคยทำร้ายใครต้องตาย

                ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกต่อจากนี้ ผมคิดว่าผมหายไปจากโลกแห่งความจริง และเข้าไปอยู่ที่โลกในความฝันที่มีแต่อันตรายและความโกรธแทบคลั่ง ต่อมาผมก็พบว่าพวกเขาจับผมเข้าคุกด้วยความโกรธแทบคลั่งของผม

                ผ่านไปหลายเดือนพวกเชาปล่อยผมออกจากคุก ผมมีสิ่งหนึ่งที่อยากจะทำคือ การตามหาและฆ่าสัตว์ประหลาด