SUKSAN CHAIRAKSA NO.5681114011
ENGLISH MAJOR ’01, FACULTY OF EDUCATION.
Chapter 15
ตอนที่ 15
บันทึกสำคัญของกัปตันโรเบิร์ต วอลตัน
ผม
กัปตันโรเบิร์ต วอลตัน ได้เติมตอนสุดท้ายของเรื่องราว เมื่อคุณอ่านมันคุณจะรู้ว่าเรื่องราวของวิคเตอร์
แฟรงเกนสไตน์นั้นเป็นความจริง
วิคเตอร์
แฟรงเกนสไตน์ได้ตายไปไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่เขาได้เขียนคำพูดสุดท้าย
ผมเศร้าที่เห็นเขาตาย เพราะเขาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้เจ็บปวดหรือไม่ได้ไม่มีความสุขอีก
และผมก็ดีใจที่เขาเป็นอย่างนั้น
พวกเราวางเขาไว้ในห้องพักบนเรือข้างๆ
ห้องของผม ต่อมาผมก็ได้ยินเสียงมาจากห้องพักบนเรือ ผมเข้าไปในนั้นและเห็นร่างที่ใหญ่โตกำลังยืนอยู่เหนือร่างที่ตายไปแล้ว
ผมรู้ในทันทีว่าสิ่งมีชีวิตอัปลักษณ์นั่นคือสัตว์ประหลาดของ แฟรงเกนสไตน์
“แล้วผมก็ฆ่าคุณ” สัตว์ประหลาดพูดกับร่างของแฟรงเกนสไตน์
“โอ้! แฟรงเกนสไตน์ อภัยให้ผมด้วย ผมอยากให้คุณลุกขึ้นมาตอบผม”
ผมเดินตรงเข้าไปหาเขาแล้วจึงพูดกับเขาว่า
“มันสายเกินไปแล้วที่เขาจะอภัยให้กับคุณ
เขาตายแล้ว
ความเจ็บปวดของเขาสิ้นสุดลงแล้ว”
“คุณไม่รู้หรอกว่าผมรู้สึกเจ็บปวดและไม่มีความสุขมากขนาดไหน”
สัตว์ประหลาดพูด “ผมรู้ว่าผมได้ทำสิ่งที่ชั่วร้าย แต่ผมก็ไม่สามารถหยุดตัวเองไว้ได้
คุณคิดว่าผมสนุกกับการฆ่าผู้คนนักหรือ? หัวใจของผมถูกสร้างมาเพื่อรัก
ดังเช่นมนุษย์คนหนึ่ง หลังจากที่ผมฆ่าเฮนรี เคลอร์วอล ผมก็เกลียดตัวเอง
แต่ผมก็ไม่สามารถหยุดตัวเองให้พ้นจากการฆาตกรรมได้ แฟรงเกนสไตน์ ไม่สร้างภรรยาให้กับผม แต่เขาหวังที่จะได้ความสุขจากภรรยาของเขา
เขาช่างไม่ยุติธรรมกับผมเลย แต่ตอนนี้มันจบแล้ว
เขาจะเป็นคนสุดท้ายที่ผมจะฆ่า”
“ผมได้ทำสิ่งที่ชั่วร้ายอยูมากมาย
แต่ผมผิดอยู่คนเดียวหรืออย่างไร? ผมแค่ต้องการความรักและมิตรภาพ คิดดูสิ ฟิลิกซ์และครอบครัวของเขาเกลียดผมทั้งๆ
ที่ผมมอบความรักให้แก่พวกเขา และชายคนหนึ่งก็ยิงผมหลังจากที่ผมช่วยลูกสาวของเขาจากการจมน้ำในแม่น้ำ
ผมรู้ว่าผมได้ทำสิ่งที่ชั่วร้าย และผมก็เกลียดตัวเองมากกว่าที่คุณเกลียดผม
ความตายของผมอยู่ไม่ไกล ผมจะไปทางทิศเหนือจากเรือลำนี้ ผมจะข้ามน้ำแข็งไปสร้างกองไฟกองใหญ่
และนอนอยู่บนนั้นเพื่อฆ่าตัวตาย
ผมยอมเจ็บด้วยไฟเพื่อลืมความเจ็บในใจของผม ผมจะเจ็บปวดกว่าแฟรงเกนสไตน์
และเมื่อไฟดับลง ผมก็จะไปสู่สุคติ”
สัตว์ประหลาดกระโดดจากหน้าต่างในห้องพักบนเรือ เมื่อเขาพูดเสร็จเขาก็ไปที่เรือเล็กๆ ลำหนึ่งที่เขาขี่มันมาถึงเรือนี้
ทะเลพาเขาไปไกลและเขาก็หายไปท่ามกลางความมืดมิดตลอดกาล...
No comments:
Post a Comment