FRANKENSTEIN “แฟรงเกนสไตน์กับตำนานผีดิบคืนชีพ” : Mary Shelly

SUKSAN CHAIRAKSA NO.5681114011

ENGLISH MAJOR ’01, FACULTY OF EDUCATION.

NSTRU

FRANKENSTEIN “แฟรงเกนสไตน์กับตำนานผีดิบคืนชีพ”

Mary Shelly

วิกเตอร์   แฟรงเกนสไตน์นำชิ้นส่วนศพมาประกอบเป็น "มนุษย์คืนชีพ" ได้สำเร็จ ทว่าสิ่งที่ได้กลับกลายเป็นปีศาจร้ายผู้น่าสะพรึงกลัว จนใครๆ ต่างวิ่งหนี และเพียงไม่นาน มันจึงเรียนรู้ที่จะเกลียด และฆ่าทุกสิ่งที่ขวางหน้า

ตำนานผี แฟรงเก็นสไตน์

เป็นผีอินเตอร์ที่เป็นที่รู้จักไม่แพ้กับท่านเคาท์แดร๊คคูล่า แวมไพร์ ซอมบี้ มนุษย์หมาป่า หรือมัมมี่

ประวัติความเป็นมา

แฟรงเก็นสไตน์ไม่ใช่ชื่อของผีดิบสุดขี้เหร่ และมีน็อตโผล่ออกมาจากขมับข้างศีรษะทั้งสองข้างแต่อย่างใด แต่ชื่อนี้เป็นชื่อของนายแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ผู้ก่อร่างสร้างตัวมันขึ้นมา ซึ่งนั่นก็คือ ดร.แฟรงเก็นสไตน์ นั่นเอง ส่วนในหนังสือที่ แมรี่ เชลลี่ย์ ประพันธ์เอาไว้ เธอกลับเรียกเจ้าผีดิบหน้าตาไม่หล่อตัวนี้ว่า “มอนสเตอร์” ( Monster ) หรือที่แปลว่า อสูรกาย เดิมทีเจ้าแฟรงเก็นสไตน์ไม่ได้มีฐานะเป็นบารอน แต่ตำแหน่งที่สูงส่งนี้ได้มาในตอนหลังที่นิยายเรื่องดังกล่าวถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์สยองขวัญ และเพื่ออยากจะให้ท่านบารอนแฟรงเก็นสไตน์เป็นคู่ต่อสู้ที่สมศักดิ์ศรีกับท่านเคาท์ แดร๊คคูล่า เนื้อเรื่องในภาพยนตร์จึงถูกดัดแปลงและต่อเติมซะแทบจะไม่มีเค้าโครงของเรื่องเดิมเหลืออยู่เลย เจ้าผีดิบแฟรงเก็นสไตน์ตัวนี้ ถูกสร้างขึ้นมาจากวิธีการทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งอาศัยการผ่าตัดสมอง เปลี่ยนชิ้นส่วน ของอวัยวะ ตัดๆและเย็บๆไปทั่วทั้งตัวโดยเฉพาะรอยเย็บตามใบหน้า ที่เป็นเหตุผลให้เจ้าผีดิบร้ายตัวนี้มีหน้าตาที่ค่อนข้างอัปลักษณ์และไม่หล่อเหล่าอย่างเคาท์แดร๊คคูล่า และด้วยความที่เจ้าผีดิบแฟรงเก็นสไตน์มีหน้าตาที่เต็มไปด้วยรอยแผลเช่นนี้ จึงช่วยเพิ่มความน่ากลัวสยดสยองให้มากขึ้นอีกหลายเท่าตัวเลยทีเดียว

จุดกำเนิดของนิยายสยองขวัญแฟรงเก็นสไตน์

ผู้สรรค์สร้างเจ้าผีดิบแฟรงเก็นสไตน์ตัวนี้ขึ้นมา ก็คือ แมรี่ เชลลี่ย์ ซึ่งเป็นนักประพันธ์วัยรุ่นสาวสวย ที่มีอายุเพียง 20 ปีเศษๆ และเธอเป็นภรรยาของ เปอร์ซี่ เชลลี่ย์ ซึ่งเป็นยอดกวีที่แต่งนิยายโรแมนติก ผู้เป็นเพื่อนคนสนิทของท่านลอร์ดไบรอน ยอดกวีชื่อดังเรื่องนิยายรัก เรื่องราวของผีดิบตนนี้เกิดขึ้นอย่างบังเอิญ เมื่อศิลปินทั้งสามได้เดินทางไปท่องเที่ยวด้วยกันที่ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ แต่ในช่วงเวลาที่ทั้งสามคนไปเที่ยวกลับมีภูมิอากาศอันแสนเลวร้าย ทำให้พวกเขาอดออกไปชื่นชมดินแดนอันแสนงดงาม และต้องนั่งจับเจ่าอยู่แต่ในบ้านพักแทน ระหว่างที่ไม่มีอะไรทำ ทั้งสามจึงชวนกันแต่งนิยายผีสยองขวัญกันขึ้นคนละหนึ่งเรื่องเพื่อแก้เซ็ง ซึ่งมีเพียงแมรี่เชลลี่ย์ ผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถแต่งนิยายเรื่องผีดิบแฟรงเก็นสไตน์ ขึ้นมาได้จนจบเรื่อง และตั้งแต่วันนั้นในช่วงปี ค.ศ. 1816 หรือ พ.ศ. 2359 นิยายเรื่องดังกล่าวก็มีชื่อเสียงโด่งดังไกลไปทั่วโลกตราบจนถึงทุกวันนี้

อิทธิฤทธิ์ของแฟงเก็นสไตน์

ผีดิบแฟรงเก็นสไตน์เป็นผีดิบที่มีวัตถุประสงค์การสร้างเหมือนกับผีดิบทั่วไป นั่นคือ ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทำตามคำสั่งของเจ้านาย ผีดิบแฟรงเก็นสไตน์เป็นผีที่มีพละกำลังมากมายมหาศาล สามารถทำงานได้ต่อเนื่องแบบไม่รู้จักเหน็ดรู้จักเหนื่อย แม้จะไม่มีอาหารหรือเลือดพลังของมันก็ไม่มีวันหมดไปเลย  อีกทั้งยังยิง แทง หรือฟันไม่เข้าเหมือนกับลงยันต์เอาไว้

วิธีต่อสู้และป้องกันเจ้าแฟรงเก็นสไตน์

เนื่องจากผีดิบแฟรงเก็นสไตน์ถูกสร้างขึ้นด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์ มันจึงไม่เกรงกลัวไม้กางเขน กระเทียม พระเครื่อง หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่นใด แต่ถ้าโดนอาวุธขนาดใหญ่อย่างจรวดหรือขีปนาวุธเข้าอย่างจัง ก็คงไม่เหลือชีวิตกลับมาได้เหมือนกัน

การถ่ายทอดหรือการรักษาเผ่าพันธุ์

ผีดิบแฟรงเก็นสไตน์ไม่ได้ถูกสร้างจากสิ่งมีชีวิต การขยายพันธุ์ของมันจึงแตกต่างออกไปจากผีตัวอื่นๆ ผีดิบแฟรงเก็นสไตน์อาจจะขยายเผ่าพันธุ์โดยการนำศพมาผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะ แต่ก็ยังคงเป็นเพียงข้อสันนิษฐานเท่านั้น เพราะยังไม่มีใครรับรองได้ว่าการใช้วิธีผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะจะทำให้คนตายฟื้นคืนชีพกลับขึ้นมาอีกครั้งได้ แต่คาดการณ์ว่าอาจจะมีการทดลองอย่างลับๆอยู่อย่างต่อเนื่อง

http://www.tumnandd.com/ตำนานผี-แฟรงเก็นสไตน์-frankenstein/

     

        Chapter 1

        ตอนที่ 1

                “กัปตัน!  มีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนน้ำแข็ง  ดูทางโน้นสิ”

                    กะลาสีที่ยืนบนยอดเสาเรืออยู่สูงเหนือกัปตันพูดขึ้น  มือของกะลาสีผู้นั้นชี้ไปไกลอีกหลายไมล์ที่บนพื้นน้ำแข็งบนทะเลนั่น

                    กัปตันมองไปที่ทิศเหนือที่กะลาสีผู้นั้นชี้  เขาจึงได้เห็นบางสิ่งบางอย่างกำลังวิ่งพุ่งตรงมาที่เรืออย่างรวดเร็ว  เขาหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาส่องดู  เขาเห็นสุนัข 10 ตัว  กำลังลากเลื่อนหิมะขนาดยักษ์อยู่บนน้ำแข็ง  และเห็นคนบังคับเลื่อนซึ่งมีรูปร่างใหญ่โตผิดแปลกจากคนทั่วๆ ไป

                    เลื่อนนั่นวิ่งเข้าใกล้ทะเลมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเหลือ 1 ใน 4 ไมล์ ที่จะถึงเรือได้  และถึงตอนนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้กล้องส่องทางไกลเพื่อมองคนบังคับเลื่อนที่มีรูปร่างใหญ่ยักษ์มหึมานั่นอีกแล้ว

                    ทันใดนั้นเอง  เลื่อนได้วิ่งเข้าไปข้างหลังภูเขาน้ำแข็งและหายไป  และในขณะเดียวกันก็มีเลื่อนปรากฏขึ้นอีก 1 คัน  มันเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเฉกเช่นเลื่อนคันแรก  และเห็นได้ชัดว่ากำลังไล่ตามรถเลื่อนคันแรกไป  แต่คนที่บังคับเลื่อนนี้ตัวเล็กกว่า  เขาตัวเล็กเหมือนกับคนทั่วๆ ไป  สุนัขของรถเลื่อนนั้นวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ จากนั้น  เลื่อนคันที่ 2 ก็หายไปด้านหลังภูเขาน้ำแข็งนั่นอีก

                    2 ชั่วโมงผ่านไป  เลื่อนทั้ง 2 ก็ไม่ได้ปรากฏขึ้นอีก  ไม่มีอะไรที่เคลื่อนไหวบนน้ำแข็งนั้นอีกแล้ว  ไม่นานเวลาค่ำคืนก็มาถึง  และในคืนนั้นก็มีพายุ  ในตอนเช้า  เหล่ากะลาสีก็เห็นน้ำแข็งก้อนใหญ่หลายก้อนลอยอยู่รอบๆ เรือ  ทันใดนั้น  กะลาสีบนเสาเรือก็ตะโกนขึ้นอีกว่า

                    “กัปตัน!  ผมเห็นคนบนน้ำแข็งนั่น”

                    กะลาสีชี้ไปยังน้ำแข็งก้อนหนึ่งที่ลอยอยู่ใกล้เรือ  ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนน้ำแข็ง  และใกล้ๆ กันก็มีเลื่อนที่พังอยู่  ชายผู้นั้นใกล้ตายเพราะหนาว  ไม่สามารถที่จะเคลื่นไหวได้  กะลาสีจึงแบกเขาไปหากัปตันอย่างระมัดระวัง  กัปตันพูดกับเขาว่า

                    “ยินดีต้อนรับสู่เรือของฉัน  ฉันเป็นกัปตันเรือนี้  และชื่อของฉันคือ โรเบิร์ต  วอลตัน”

                    “ขอบคุณ  กัปตันวอลตัน”  เขาพูด  “ผมชื่อแฟรงเกนสไตน์  วิคเตอร์  แฟรงเกนสไตน์”

                    จากนั้น  เขาก็หมดสติไปและไม่พูดอะไรต่ออีก

                    2 วันที่ผ่านมา  เขาแข็งแรงมากพอที่จะพูดคุย  กัปตันจึงได้ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นมาของเขา

                    “ผมพยายามไล่ตามคนๆ หนึ่ง”  แฟรงเกนสไตน์พูด  “มันเป็นเหตุที่ทำให้ผมต้องเดินทางไกลมาถึงทางเหนือบนน้ำแข็งนี้”

                    “พวกเราเห็นคุณไล่ตามเขาอยู่”  กัปตันพูด  “เขารูปร่างใหญ่โตกว่าคนทั่วไป  เราเห็นเลื่อนของเขา  มันนำหน้าคุณไปเมื่อคืนก่อนที่จะมีพายุ”

“ผมดีใจมากที่คุณเห็นเขา”  แฟรงเกนสไตน์พูด  “บางทีนั่นอาจทำให้คุณเชื่อเรื่องของผมมากยิ่งขึ้น”

                    ในหลายวันมานี้  กัปตันก็ทำงานบนเรือของเขา  ส่วนแฟรงเกนสไตน์ก็เขียนเรื่องราวของเขา  และในแต่ละคืน  เขาก็อ่านในสิ่งที่เขาเขียนให้กัปตันได้ฟัง

                    นี่เป็นเรื่องราวที่  วิคเตอร์  แฟรงเกนสไตน์  เขียนขึ้น